Ik ben een schipbreukeling
en dit is de zee
die ik vrees.
Het reusachtige oog boven mij is bewogen,
tot tranen toe,
over de aard van het bestaan.
Mij gaan alleen mijn makkers en een strand wat aan,
en later misschien nog een vrouw, dat weet ik niet,
en een zoon.
En langzaam verdampt de zee
en word ik een held
en daarna een verzinsel.
Ik ben het mikpunt van een vreemde achterdocht,
tenzij ik nu beslis
en onverhoeds verdrink.
(gedicht Odysseus van Toon Tellegen, uit de bundel Daar zijn woorden voor, 2005)
Dit is de laatste blog van Berlijn 2020, de laatste dag van mijn artist in residence in Berlijn.